Efsane Gerçek Mi? Gerçekten Mi, Yoksa Hayal Mi?
Bir insan, 25 yaşına geldiğinde hayatının her anını “efsane” olarak mı yaşayacak? Yoksa her şey, sadece anlık bir hayal kırıklığı ve biraz fazla düşünce mi? Ben, 25 yaşında, İzmir’de yaşayan, arkadaş ortamında sürekli espri yapan ama içten içe her şeyi fazla düşünen bir genç yetişkinim. Çoğu zaman, bir olay ya da durum “efsane” gibi görünse de biraz derine inince aslında “gerçek”ten ne kadar uzak olduğunu fark ediyorum. Ya da belki de bu da bir efsanedir ve gerçeği görmek için daha fazla kahve içmem gerekiyor. Kim bilir?
Gerçekten Efsane Misin, Yoksa Hızlıca Unutulan Bir Anı Mı?
Öncelikle, “efsane” kelimesi ne zaman böyle kullanılmaya başlandı, hatırlayamıyorum ama her şeyin efsane olduğu bir dönemde yaşıyoruz. İnstagram’da gördüğümüz o “efsane” fotoğraflar, Instagram hikayelerinde paylaşılan “efsane” yemekler, hatta geçen gün arkadaşımın paylaştığı “efsane” kahvaltı tabağı… Yani, o tabağa bakınca gerçekten “efsane” olduğunu düşünüyor muyuz? Ya da sadece o an için “hadi, bir şey paylaşalım da herkes görsün” mi diyoruz? O an ne kadar efsane hissettirse de, bir saat sonra aynı arkadaşımız o kahvaltıyı unutmuş, hatta belki başka bir efsane kahvaltıyı yemiştir. O zaman gerçek nereye gidiyor?
İç Sesim: “Gerçekten de efsane midir yoksa bir anlık gösteriş mi? Bunu düşünmek bile efsane!”
Arkadaşım: “Ya senin de kafan gerçekten fazla çalışıyor, kahve içmedin mi?”
Bir Efsane’nin Doğuşu: Sinema ve Biz
Gerçekten efsane olan şeyler var mı? Birçok insan için efsane, Hollywood filmi gibidir. Her şey mükemmel, her şey düzenlidir ve bir çözüm mutlaka vardır. Ama gerçek hayatta öyle mi? Birkaç gün önce, “efsane” bir film izledik. Ama film izlerken sürekli olarak şu düşünce aklımdan geçti: “Bu kadar mükemmel senaryo yazmak mümkün mü? Yani, böyle bir hayat var mı? Biri bana gösterse de ben de bu kadar iyi yazılmış bir hayat yaşayabilsem.”
O filmi izlerken, kahramanın kötü adamlara karşı gösterdiği olağanüstü gücü düşündüm. Her hareketi, her bakışı, her adımı efsane. Ama sonra gerçek hayata dönüp bakınca… ben sabah uykusuz uyanıyorum, kahvemi içiyorum, ofise geliyorum ve işlerimi yapıyorum. Kahramanlık yapmadan, kimseyi kurtarmadan, sadece önümdeki ekrana odaklanarak… Evet, gerçek hayat bir filmin senaryosu kadar çekici değil.
İç Sesim: “Gerçekten efsane bir hayat yaşamıyorum. Ya da belki de yaşamıyorum demek yanlış, çünkü kahvemi yudumlarken bile hayatı sorguluyor olmak bile bir tür efsane olabilir mi?”
Arkadaşım: “Ne diyorsun sen? Şu an sanırım gereğinden fazla kafa yoruyorsun!”
Hayatın Gerçek Efsanesi: Komik Anlar ve Küçük Düşünceler
Gerçek efsane, belki de hayatın en küçük, komik anlarında saklıdır. Sabahları bakkaldan aldığın ekmeğin biraz bayat olduğunda “efsane” bir şekilde surat asarsın. Ama sonra fark edersin ki o ekmek seni hiç üzmemiştir; asıl seni üzen şey, aslında başka bir durumdur ve bu durum, içinde yaşadığın “efsane” düşüncelerin yansımasıdır.
Mesela geçen hafta, arkadaşım Caner’in evine gitmiştik. Caner’in evinin kapısı tam 7 kez çaldık, 10. dakikada kapıyı açtı. Evet, 10 dakika sonra! Kimse o kadar sabırlı olamaz ama biz olduk. “Abi kapıyı niye açmıyorsun, hani ‘efsane’ bir giriş yapacaktın?” diye sordum, o da gülerek, “Gerçekten mi?” dedi. İşte bu, gerçek bir efsaneydi! Birinin 10 dakika boyunca kapıyı açmaması, aslında o anı unutulmaz kılıyor. Birkaç gün sonra, bu “efsane” girişi hatırladığımda, içimden “Gerçekten mi, yoksa biraz fazla düşünmek mi?” diye sormadan edemedim.
İç Sesim: “Gerçekten bu kadar düşündüğüm için mi o kadar komik bir anı daha da değerli hale getiriyorum? Bazen gerçekler, hayal ettiğimizden daha eğlenceli oluyor galiba.”
Arkadaşım: “Kafayı yemek üzere misin? Efsane değil, sen tam anlamıyla absürtsün!”
Sonuç: Efsane Gerçekten Mi, Yoksa Yalnızca Bir Algı Mı?
Sonuç olarak, efsane gerçekten var mı? Belki de her şey bizim ona yüklediğimiz anlamla alakalıdır. Kim bilir, belki de hayatın her anı aslında efsane olabilecek kadar anlamlıdır ama biz onu kaçırırız. “Efsane gerçek mi?” sorusuna verilecek en mantıklı yanıt, belki de şu: Gerçekten düşündüğümüz gibi bir hayatımız olsa, her anımız daha değerli olurdu, ama gerçek şu ki, bazen en sıradan şeyler de gerçek bir efsaneye dönüşebilir. Yani, evet, bazen hayatın en küçük anları, en “gerçek” efsaneleri yaratır. Ama bir şeyi unutmayalım: Gerçek hayat, filme benzemez.
İç Sesim: “Efsane gerçek mi? Belki de hayatın en gerçek kısmı, bu soruyu kafamızda dönüp durmasıdır.”
Arkadaşım: “Kapanışı da sen yap, zaten biz de efsane şekilde fazla düşündük!”